Kategoria: Szubert, Awit

Awit Szubert (3 lipca 1837 w Oświęcimiu – 27 maja 1919 w Szczawnicy) jeden z pierwszych fotografów Tatr, malarz.

W 1856 roku wraz z bratem wyjechał do Rzymu, kontynuując naukę malarstwa. W 1860 r. wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się fotografii w zakładach Rudolfa von Bohra i Ludwiga Angerera. Po wybuchu powstania styczniowego wrócił do Galicji. W powstaniu pełnił rolę kuriera. Po upadku powstania w 1864 r. otworzył własne studio fotograficzne w Oświęcimiu, w którym wykonywał portrety. Trzy lata później przeniósł je do Krakowa, do kamienicy Dietzów przy ul. Krupniczej 17 (7 po zmianie numeracji). Filia zakładu od roku 1867 mieściła się w Szczawnicy.

W 1893 roku Szubert zakład przekazał synowi, Awitowi Julianowi Szubertowi, i jego żonie Aurelii z Pruszkowskich, sam jednak oficjalnie nadal figurował jako właścicieł. 1913-1919 zakład prowadziła żona Awita, Amalia z Dietzów. Zmarł 27 maja 1919 roku w Szczawnicy, został pochowany w kaplicy grobowej Szalayów na Starym Cmentarzu.

Wykonywał przede wszystkim portrety, w tym ludzi ze świata kultury i polityki. Był też autorem fotografii wykorzystywanych do celów naukowych (chirurgia, archeologia). Fotografią górską zajmował się od 1865 roku, gdy utrwalał widoki Pienin; zdjęcia Tatr wykonywał od początku lat 70. XIX wieku. W 1892 roku był pierwszym fotografem, który utrwalił wnętrza kopalni soli w Wieliczce.

(za: Wikipedia)