Kategoria: Dmitriew Maksym

Maksym Pietrowicz Dmitriew (1858 – 1948) – fotograf rosyjski i radziecki. Jako młody chłopiec terminował u Nastiukowa w Moskwie i uczył się w Stroganowce (szkole sztuk przemysłowych), następnie pracował w różnych atelier w rosyjskich miastach, by osiąść w Niżnym Nowogrodzie (obecnie Gorki). Tam pracował najpierw (od 1877) jako retuszer u Lejbowskiego, a potem u Andrieja Karelina (1837-1906). Karelin prócz fotografii portretowej zajmował się pejzażową oraz rodzajową (wykonując m.in. „Album artystyczny fotografii życia” ze scenami życia codziennego). Dmitriew posunął to dalej i stał się jednym z pionierów fotografii reportażowej.

Własne atelier założył w 1886 i prędko zyskał renomę wielkimi fotografiami Wołgi, pokazanymi w 1889 na wystawach w Moskwie i Petersburgu. Były to pierwsze w Rosji fotografie zwykłego wiejskiego życia. Na wystawie światowej w Paryżu otrzymał za nie srebrny medal. W latach 1891-1892 na zlecenie Komisji Żywieniowej do spraw Zdrowia Ludu podróżował po okolicach, rejestrując potworną suszę oraz epidemie cholery i tyfusu. Zdjęcia te wydał w 1893 jako „Lata złych zbiorów, 1891-1892 w guberni niżnonowogrodzkiej”), otrzymał również w 1892 złoty medal na wystawie w Moskwie, a w 1895 dyplom na światowej wystawie fotograficznej. Jego osiągnięcia wysoko cenił Nadar. W 1894 kompania parostatkowa zabrała go w podróż parostatkiem Olga po Wołdze – od Rybińska do Astrachania. Powstało wówczas ok. 4 tys. zdjęć: pejzaży, widoków miast, etnograficznych (m.in. sceny z życia starowierów), które potem wydał na ponad 700 kartach pocztowych. Przyjaźnił się m.in. z Gorkim i Tołstojem. Po rewolucji władze poddały go naciskom jako właściciela atelier; większość negatywów została skonfiskowana. Nakazano mu fotografowanie nowych porządków w Niżnym Nowogrodzie. W 1928 roku wziął jeszcze udział w wystawie fotograficznej z okazji dziesięciolecia rewolucji. Zmarł jako niemal stuletni staruszek w zupełnym zapomnieniu.