Iwan Mozżuchin w filmie „Lew Mogołów”

Iwan Możuchin (1889-1939) porzucił prawo na moskiewskim uniwersytecie dla trupy aktorskiej. W 1911 zadebiutował na ekranie w „Sonacie Kreutzerowskiej” wg Tołstoja, za czym prędko poszły inne ekranizacje klasyki („Dama pikowa” wg Puszkina, „Stawrogi” wg „Biesów” Dostojewskiego).

W czasie rewolucji wyjechał na Krym, potem do Francji. Kadry z jego twarzą (z jednego z filmów przedrewolucyjnych) zostały wykorzystane w słynnym eksperymencie montażowym Lwa Kuleszowa („Efekt Kuleszowa”).

We Francji osiągnął sukces, grając m.in. w filmach wytwórni „Films Albatros”, założonej przez rosyjskich emigrantów. Wyjechał do Hollywood, gdzie miano nadzieję zastąpić nim zmarłego Valentino. Tam pokonało go kino dźwiękowe (miał silny akcent rosyjski). Uważał, że dźwięk to „koronny błąd nowego kina”.

W 1927 roku wydał pamiętniki „Kiedy byłem Stawroginem”. Zmarł na gruźlicę.