Zbiór: Chimery z Notre Dame

W latach 20. i 30. XIX wieku uznano, że podupadła paryska katedra Notre Dame nadaje się tylko do wyburzenia. Jednak wydanie powieści „Katedra Panny Marii w Paryżu” Victora Hugo (1831) doprowadziło do cudu – uznano, że arcydzieło gotyku należy jednak ocalić i w latach 1843-1864 przeprowadzono wielką – i kontrowersyjną – renowację. Głównymi architektami, którzy wprowadzili daleko idące zmiany w gotycką bryłę, byli Jean-Baptiste-Antoine Lassus i Eugène Viollet-le-Duc, natomiast głównym rzeźbiarzem, pracującym na czele grupy około dwudziestu artystów – Victor Pyanet (zmarły w roku 1860; jego nagrobek do roku 2009 znajdował się na cmentarzu Montparnasse, kiedy to został zlikwidowany i zastąpiony świeżym grobem). To właśnie współpracy Viollet-le-Duca i Pyaneta, a także projektom wielkiego grafika, Honore Daumiera, zawdzięczamy wielki zespół neogotyckich gargulców i chimer, którymi udekorowano katedrę (przy czym gargulce istniały już wcześniej, a 56 chimer było całkowicie nowym dodatkiem). Stały się one z czasem jednym z symboli Paryża i przynajmniej od początku XX wieku trafiały masowo na pocztówki.