Kategoria: Sebastianutti Guglielmo
Guglielmo Sebastianutti (1824-1881), syn triesteńskiego zegarmistrza, zaczynał również w tym zawodzie (1857). Zbankrutowawszy, dał w 1864 roku ogłoszenie o poszukiwaniu współzałożyciela atelier i tak zetknął się z Franzem (później Francesco) Benque (1841-1921) z Meklemburgii, który uczył się zawodu w zakładzie C. C. Hersena w Güstrow. 24 maja otwarto atelier „F. Benque” przy Via dell’Annunziata 11, a już rok później zakład otrzymał medal w Berlinie, w 1867 zaś – wyróżnienie dworu włoskiego i srebrny medal na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1867 zakład nosił już nazwę „Benque&Sebastianutti”.
W tym samym czasie Sebastianutti poślubił drugą żonę – po dwóch latach jego pasierbica z drugiego małżeństwa, Isabella, zamężna z niejakim Albertem Unterhuberem, uciekła z Franzem Benque do Niemiec (tam Franz spłodził córkę oraz otworzył z kuzynem hamburskie atelier „Benque&Kindermann”, nagrodzone w Hamburgu i Groningen, oraz w Bremie), a potem do Brazylii (1870-1876), gdzie Benque został nadwornym fotografem Pedro II (a także spłodził troje kolejnych dzieci).
W tym czasie Sebastianutti działał w Trieście pod własnym nazwiskiem – w 1870 dostał w Wiedniu złoty medal, a także wykonał serię widoków i pejzaży (W 1872 otrzymał szczególne pozwolenie na obfotografowanie pałacu Miramare, zauważone w Wiedniu, co przyniosło mu złoty krzyż zasługi i tytuł nadwornego fotografa).
Po powrocie Benque wspólnie prowadzili atelier pod oboma nazwiskami. Benque również założył zakład w Mediolanie wspólnie z Mario Parolim (siostrzeńcem), ale obaj skupili się na Trieście po śmierci Sebastianuttiego w 1881. Również on otrzymał w 1883 roku tytuł nadwornego fotografa cesarza Austro-Węgier (ale zatrzymał brazylijskie obywatelstwo i tytuł). W 1898 firma zaczęła nosić nazwę „Francesco Benque, sukcesor firmy Sebastianutti&Benque”. Benque zmarł w roku 1921, ale już w 1913 firmę przejął syn, Alberto Benque („Alberto Benque, sukcesor firmy Sebastianutti&Benque”), który działał tam do 1925, a potem w Grazu aż do śmierci w 1953, kiedy to zakład w Grazu przejęła córka Lilly. Zamknęła go dopiero w roku 1983.
