Lya de Putti

Lia de Putti, właśc. Amália Putti ( 1897-1931) – węgierska aktorka kina niemego. Córka węgierskiego barona, w 1913 poślubiła urzędnika, Zoltana Szepessy’ego, któremu urodziła dwójkę dzieci. Jednak wkrótce zaczęła wodewilową karierę w Budapeszcie, a potem, w 1918, zadebiutowała w filmie  „Żołnierze cesarza”, po czym się rozwiodła z Szepessym i poślubiła Ludwiga Christensena, który zmarł w 1922 roku. Po przeprowadzce do Berlina w 1920 tańczyła w teatrze Scala, a od 1924 występowała w Teatrze Zimowym.

Przełom w jej karierze przyniosło spotkanie z reżyserem Jolem Maiem, który zaproponował jej główną rolę w filmie The Mistress of the World. Sukces, który przyniosła jej ta rola utrwaliły dwa kolejne filmy: Manon Lescaut i Varieté. W tym czasie Lia de Putti występowała u boku tak znanych aktorów jak Conrad Veidt, Alfred Abel czy Werner Krauss.

W lutym 1926 aktorka wyjechała do Ameryki. Jej krótkie, ciemne włosy i charakterystyczna uroda sprawiły, że reżyserzy obsadzali ją najczęściej w rolach kobiet-wampów. W 1926 wystąpiła w filmie The Sorrows of Satan D.W. Griffitha. W jednej z wersji filmu, rozpowszechnianej w Europie, Lia de Putti pojawiła się na ekranie w stroju topless. Kolejne filmy, realizowane w Hollywood nie przyniosły aktorce znaczących sukcesów. W 1929 wyjechała do Londynu, gdzie zagrała w filmie The informer, opartym na dramacie Arthura Robisona. Po powrocie do USA w 1930, zdecydowała się na występy na jednej ze scen Broadwayu.

Problemy ze zdrowiem zaczęły się do infekcji przełyku, wywołanej przez przebicie go kością kurczaka. W czasie pobytu w szpitalu stan zdrowia aktorki gwałtownie się pogorszył. Zmarła na zapalenie płuc. Pochowana na cmentarzu Ferncliff w Hartsdale.

Za: Wikipedia