Wzgórze Pincio widziane z Piazza del Popolo

Fotografia 20×26 cm na kartonie 24×32,5 cm.

Widok placu z Pincio – na środku obelisk Setiego I, sprowadzony przez Oktawiana Augusta z Heliopolis (w parze z drugim, który stoi dziś na Piazza Montecitorio) i ustawiony na osi Circus Maximus; trzysta lat później dołączył do niego inny, sprowadzony przez Konstancjusza II. Po upadku cesarstwa zostały odkryte dopiero w czasach renesansu – i postawione przez architekta Domenica Fontanę na placach Rzymu. Tamten drugi trafił na Lateran, ten zaś – na Piazza del Popolo. W latach 1818-1823 Giuseppe Valadier ozdobił go podstawą z basenami (wcześniejsza renesansowa podstawa-misa trafiła na Piazza Nicosia) i figurami lwic w stylu egipskim.

W głębi widać wzgórze Pincio, ozdobione przez Valadiera klasycystyczną konstrukcją, stanowiącą monumentalne schody i wjazd dla powozów. Na wzgórzu stoi kolejny, niewidoczny tu obelisk, postawiony tam przez tego samego architekta.