Zbiór: Najsmutniejszy ichtiolog świata

Zespół 19 fotografii przedstawiających właściciela majątku z licznymi stawami rybnymi.
Parę ujęć stawów, dwa zdjęcia przedstawiają rodzinę głównego bohatera.

Dzięki Agnieszce Pospiszil udało się dotrzeć do wiadomości. Tropem był napis na jednym z budynków: ‚Kipieńska wytwórnia mydła i smarów do kół, istnieje od 1900r. F. J. Anderson i S-ka”. Anderson był nauczycielem i brał udział w Pierwszej rolniczej i rzemieślniczej wystawie Peterhofsko-Carskosielsko-Jamburskiego Towarzystwa Gospodarzy Rolnych, która odbyła się w Gatczynie w sierpniu 1898. W dziale naukowym wystawy wyrózniały się jego eksponaty dotyczące hodowli ryb, tzn. ikra, narybek i własnoręcznie wykonane przyrządy. W Kipieni był także młyn Andersona (nie wiadomo, czy tego). W stawie Andersona było mniej pokarmu i więcej osadów, dlatego ryby rosły wolniej niż w stawie Kipień.

Kipień (po fińsku Kuippina) to wieś w okręgu Leningradzkim (okręg do dziś się tak nazywa) rajonie Łomonosowskim (czyli koło Oranienbaumu), Zresztą ciekawe miejsce – istniało już przed pocz. XVIw. w XVII w. przeszła do Szwecji. Miejscowa ludność słowiańska ją opuściła lub wyginęła i Szwedzi zasiedlili ją nieistniejącym już ludem äyrämöiset z Karelii, który stanowił większość mieszkańców aż do 1939r. (teraz uważają się za Finów). Od poł. XIXw. administracyjnie była to włość (wołost’) Ropszyńska, powiat (ujezd) Peterhofski, guberni Petersburskiej. Na terytorium Kipieni znajdowały się 4 wsie – Duża Kipień, Nikkozimjaki (Nikkasenmäki), Górna Kipień (Kipieńskaja) i Prokowsino (Mała Kipień). Teraz są tylko Dolna i Górna Kipienie. Majątek, w skład którego wchodziła Kipień- był tzw. udzielnym, czyli należało do członków rodziny panującej (nie mających prawa do tronu) i dochody z niego przeznaczone były na ich utrzymanie. W 1838 – Kipień należała do carycy Aleksandry Fiodorowny, żony Mikołaja I.