Zbiór: Pogrzeb Kijka

Antyku jeszcze sięga przekonanie, że śmierć czyni nas czyni równymi („Rodzimy się nierówni, umieramy równi”, Seneka), ale pogrzeb szybko nam to z głowy wybija. Wśród zdjęć pogrzebowych mamy fotografie pochówku Mickiewicza (powtórnego), Wyspiańskiego, Piłsudskiego, ale mamy też takie, jak z pogrzebu Kijka.

Gdzieś w Polsce w latach 60., powiedzmy, chowano Stanisława Kijka. Z tej okazji fotograf wykonał całą serię zdjęć rodziny pozującej przy grobie (do zbioru trafiło również parę innych cmentarnych wizyt). Są to fotografie typowe dla epoki i jej zwyczajów, jakich powstawało mnóstwo, ale niewiele wypływa – czy to dlatego, że uważane są za szczególnie intymne, więc są niszczone, czy dlatego, że pozostają w rodzinnych archiwach jako szczególnie ważne. Przez kolejne odbitki przewijają się tu w różnych zestawieniach bliscy zmarłego, począwszy od wdowy, a na małych dzieciach kończąc. Wdowi welon jest tu rodem z XIX wieku jeszcze, taniość (a zatem i liczność) ujęć – zdecydowanie z II poł. XX wieku.