Stanisław Namysłowski, skrzypek i dyrygent

Najmilszemu Dzieciakowi – Stach
z prośbą o miłe wspomnienie
dnia 6/I 1903 r.
Stanisław Namysłowski (ur. 23 kwietnia 1879 w Warszawie, zm. 1963) – skrzypek i dyrygent. Syn Karola, twórcy Orkiestry Włościańskiej w Zamościu (najstarszej polskiej orkiestry symfonicznej). Gry na skrzypcach uczył się u ojca, a potem u Stanisława Barcewicza w Warszawie i Ottokara Sevćika w Pradze, gdzie w 1906 występował też jako dyrygent w Rudolphinum. W 1908 roku ukończył praskie konserwatorium, otrzymując dyplom skrzypka-wirtuoza. Nie skorzystał z propozycji objęcia stanowiska dyrygenta Filharmonii Czeskiej i powrócił do kraju.

Już od 1900 roku występował w orkiestrze ojca jako skrzypek-solista czasami też jako dyrygent, głównie w częściach symfonicznych koncertów, a także pomagał w prowadzeniu Orkiestry Włościańskiej, której kierownictwo objął w roku 1915 (Karol utracił wzrok w roku 1914). W 1925 roku został przyjęty w Białym Domu przez prezydenta Calvina Coolidge’a. W czasie II wojny światowej ukrywał się w Warszawie i Milanówku, skąd powrócił w 1945 roku do Chomęcisk, gdzie reaktywował zespół.