Zbiór: Ferrotypy bez oprawy
Ferrotypia (amer. tintype) to wczesna technika fotograficzna, wynaleziona we Francji, ale szybko opatentowana i błyskawicznie rozpowszechniona (w czasie Wojny Secesyjnej) w USA. W latach 1860-1890 stała się najpopularniejszą techniką zdjęciową prężnie rozwijającego się kraju: była tania, łatwa w produkcji i trwała.
Obraz był nanoszony (w lustrzanym odbiciu) na specjalnie lakierowaną płytkę żelazną, negatyw stapiał się z pozytywem, dzięki czemu powstawał tylko jeden egzemplarz zdjęcia. Każdy ferrotyp jest zatem unikatem.
Z początku ferrotypy, podobnie jak ambrotypy, umieszczano w oprawach typu dagerotypowego, czyli skrzyneczkach obitych tłoczonym papierem, imitującym skórę, samo zaś zdjęcie przykrywano passe-partout z metalowej blaszki (mat), szybką i wszystko to spinano ramką (preserver). Wkrótce jednak zaczęto je umieszczać w znacznie tańszych papierowych rękawach lub docinano do formatu Carte de Visite i umieszczano od razu w albumach.
