Zbiór: Okulistyczny teatr grozy doktora Karla Wessely

Karl Wessely (1874-1953) był niemieckim okulistą pochodzenia żydowskiego (jego przodkowie pochodzili ze znanego z „Trylogii” Baru pod Winnicą); jego pradziadek, Hartwig, był pisarzem i intelektualistą doby Oświecenia i Haskali (wspólnie z Mojżeszem Mendelssohnem przekładał Pięcioksiąg Mojżeszowy na niemiecki). Dziadek Karla, Moritz Wessely (pruski radca medyczny dworu) przeszedł na protestantyzm; syn Moritza, August (tajny radca medyczny dworu) poślubił Matyldę Glücksberg, pochodzącą ze słynnej warszawskiej dynastii (żydowsko-protestanckiej) księgarzy i drukarzy.

Karl Wessely studiował medycynę na uniwersytetach w Berlinie i Heidelbergu, następnie praktykował w Berlinie, Wurzburgu i Monachium (z przerwą na pracę w szpitalach polowych na frontach I wojny). W międzywojniu uznawany za najwybitniejszego niemieckiego okulistę, był rektorem uniwersytetu w Wurzburgu, w 1924, odmówiwszy Wiedniowi i Zurichowi, przejął po swoim nauczycielu katedrę w Monachium. Słynął ze znakomitych wykładów i publikacji. Zmuszony do przejścia na emeryturę przez nazistów, mógł nadal prowadzić praktykę za sprawą osobistych interwencji wysoko postawionych nazistów u Hitlera. W 1945 na prośbę rządu Bawarii powrócił – mimo zaawansowanego wieku – na stanowisko na uniwersytecie monachijskim.

Na początku lat 30. monachijskie wydawnictwo J. F. Bergmanna opublikowało „Stereoskopowy atlas zewnętrznych chorób oczu, według fotografii barwnych, dla badań i kształcenia lekarskiego z towarzyszącym wstępem doktora Karla Wessely, profesora w Monachium”. Wydawnictwo składało sie z co najmniej czterdziestu stereofotografii, pakowanych po dziesięć sztuk w oprawy kartonowe. W moich zbiorach znalazły się trzy takie opakowania zawierające trzydzieści zdjęć – głównie samych oczu, w czterech przypadkach całych twarzy.

Na czarne kartoniki w formacie mniej więcej standardowym (10×18 cm) naklejono barwne wydruki, mierzące 5-7 x 11-12 cm. Na ich odwrocie znajduje się opis danego schorzenia czy rany w trzech językach: po niemiecku, angielsku i francusku. W każdym pudełku znajdował się również spis ilustracji (zachowany tylko w jednym).